Aleksander Brückner
Starożytna Litwa. Ludy i Bogi. Szkice historyczne i mitologiczne.
Warszawa 1904
Autorius (kilme LENKAS) aprašo lietuvių kunigaikščių bei diduomenės vardų, užrašytų metraščiuose, etimologijas.
Takimiż są litewskie osnowy (przytaczamy je w polsko-ruskim brzmieniu, nie w oryginalnym):
towt (lud народ, tauta, liaudis)
np. Towcigin (Strzeży-lud, охранник народа, tautos sargas),
Towciwił, Witowt;
min (mysł мысль, mintis)
Gajłemin i Minigaił (Lutomysł - сильный мыслем, stiprus mintimi),
Mindowg (Wielomysł много мыслющий, daug mąstantis),
Gedymin (Żelimysł);
mant (mysł , mintis czy „dostatek”, choć łotewskie manta — majątek, żmudzkie mantingas — bogaty przytaczają, ale oba słowa nie zdają się pewne)
Dowmont, Olgimont
Narymont, Montygaił
Montygerd, Montrym;
gerd (sław славный, šlovingas)
Olgerd, Dowgerd,
Kantygerd (Cierpisław славный терпеливый, kantrus, šlovingas);
kant (cierp терпеливый, kantrus)
Dowkont (Wielocierp очень терпеливый, labai kantrus),
Kontrym;
gaił (luty сильный, stiprus, porównaj gaiła — jędza w słowniku Szyrwdda),
Jagaił (Jagiełło),
Kinżgajł (Kieżgajł, początkowa osnowa powtarza się w Kinstojt, Kiejstut)
Gailegedde, Gailemin,
Montygaił, Nigaił, Sungaił;
but (dom, būdas, būti), Wissebut (Wszedom por. Wissegerd — Wszesław i Wissygin — Wszebor)
Narbut, Butrym,
Butowit, Żwinbut,
Korybut, Butwił;
turt (skarb, majątek богатство, turtas)
Witort, Gotort;
wił (ufność уверенность, užtikrintas)
Radziwił, Erdziwił, Wiligajł;
dowg i tuł (wiele много, daug)
Mindowg (Mendog), Tulegerd;
wojsz (gości-гостеприимный, svetingas)
Wajsznor i Narwojsz (Gościrad), Wojszwił (Gościżyd), Wojszelk itd., itd. [3].
Są i nazwy niezłożone, okolicznościowe,
Trump (Krótki краткий, trumpas),
Jawnut (Młodzik юный, jaunas),
Dauksza skrócenie od daug — wiele),
Judki, Jotkis i Judejk, Czarnoch, nazwy na ejk — ojko, bardzo częste, np. Borejko, Korejko, Ligejk, od ligus — równy,
Milejko, Romejko od romus — łagodny спокойный, ramus.
Rustejko od rustas — groźny грозный, rūstus.
Starożytna Litwa. Ludy i Bogi. Szkice historyczne i mitologiczne.
Warszawa 1904
Autorius (kilme LENKAS) aprašo lietuvių kunigaikščių bei diduomenės vardų, užrašytų metraščiuose, etimologijas.
Takimiż są litewskie osnowy (przytaczamy je w polsko-ruskim brzmieniu, nie w oryginalnym):
towt (lud народ, tauta, liaudis)
np. Towcigin (Strzeży-lud, охранник народа, tautos sargas),
Towciwił, Witowt;
min (mysł мысль, mintis)
Gajłemin i Minigaił (Lutomysł - сильный мыслем, stiprus mintimi),
Mindowg (Wielomysł много мыслющий, daug mąstantis),
Gedymin (Żelimysł);
mant (mysł , mintis czy „dostatek”, choć łotewskie manta — majątek, żmudzkie mantingas — bogaty przytaczają, ale oba słowa nie zdają się pewne)
Dowmont, Olgimont
Narymont, Montygaił
Montygerd, Montrym;
gerd (sław славный, šlovingas)
Olgerd, Dowgerd,
Kantygerd (Cierpisław славный терпеливый, kantrus, šlovingas);
kant (cierp терпеливый, kantrus)
Dowkont (Wielocierp очень терпеливый, labai kantrus),
Kontrym;
gaił (luty сильный, stiprus, porównaj gaiła — jędza w słowniku Szyrwdda),
Jagaił (Jagiełło),
Kinżgajł (Kieżgajł, początkowa osnowa powtarza się w Kinstojt, Kiejstut)
Gailegedde, Gailemin,
Montygaił, Nigaił, Sungaił;
but (dom, būdas, būti), Wissebut (Wszedom por. Wissegerd — Wszesław i Wissygin — Wszebor)
Narbut, Butrym,
Butowit, Żwinbut,
Korybut, Butwił;
turt (skarb, majątek богатство, turtas)
Witort, Gotort;
wił (ufność уверенность, užtikrintas)
Radziwił, Erdziwił, Wiligajł;
dowg i tuł (wiele много, daug)
Mindowg (Mendog), Tulegerd;
wojsz (gości-гостеприимный, svetingas)
Wajsznor i Narwojsz (Gościrad), Wojszwił (Gościżyd), Wojszelk itd., itd. [3].
Są i nazwy niezłożone, okolicznościowe,
Trump (Krótki краткий, trumpas),
Jawnut (Młodzik юный, jaunas),
Dauksza skrócenie od daug — wiele),
Judki, Jotkis i Judejk, Czarnoch, nazwy na ejk — ojko, bardzo częste, np. Borejko, Korejko, Ligejk, od ligus — równy,
Milejko, Romejko od romus — łagodny спокойный, ramus.
Rustejko od rustas — groźny грозный, rūstus.